انصاف و عدالت در سیستم قانون گذاری ایران و رویکردهای قضایی امام خمینی(س)

انصاف به معنای توجه به تمام ابعاد مسئله برای صدور حکمی که موجب اقناع وجدان عرف جامعه و فرد قضاوت کننده م یشود و نوعی برآیند اصول کلی حقوق است که سختی قواعد را تلطیف ساخته و درو نمایه عدالتی ای است که قوانین بر اساس آن وضع شده و در نظام اسلامی ایران برای حفظ حقوق شهروندان به کار م یرود. از دید امام خمینی انصاف و عدالت، یکی از پای ههای مهم اجرای سیاست در حکومت است و رکن اساسی آن بکارگیری قوة تعقل جهت جلوگیری از ک جرو یها، هدایت و اصلاح جامعه اسلامی است و اساس سیاست، رعایت اصول اخلاقی مانند انصاف و عدالت و اصول عقلانی مانند عقل عملی است. وضع، تدوین و اجرای قانون با محوریت انصاف، مؤثرترین عامل استحکام جامعه و حفظ حقوق شهروندان است. مه مترین مصادیق و کاربرد انصاف در گستره قانون و خطابات امام خمینی مشتمل بر: )دخالت دادن «وجدان فقهی » در استنباط و صدور احکام، در نظر گرفتن ضرور تها در قانونگذاری و...( است که در پژوهش حاضر با روش تحلیلی- کاربردی، جهت ارائه مدلی پیشنهادی برای استمداد کارگزاران سیستم قضایی ایران انجا مشده است.